Δικαίωμα στην εργασία

Οι φοιτητές για ακόμα μια φορά βρίσκονται στούς δρόμους για να υπερασπιστούν το αγαθό της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.

‘Ενα αγαθό που πρέπει από όλους μας να προστατευτεί, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να βολευτούμε με την υπάρχουσα αρρωστημένη κατάσταση στην ανώτατη παιδεία και να αντιτεθούμε σε κάθε προοπτική αλλαγής.

Αφορμή για να γράψω αυτές τις σκέψεις μου στο blog στάθηκε ένα άλλο αίτημα των φοιτητών και των δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων που υποστηρίζουν αυτές τις κινητοποιήσεις. Το αίτημα της μη εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας 36/2005 σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.

Στην επίσημη ιστοσελίδα του Κομμουνιστικού κόμματος, εκτός από την τόνωση του αγωνιστικού φρονίματος των φοιτητών ΑΕΙ/ΤΕΙ προκειμένου να συνεχίσουν τις διεκδικήσεις τους, διαβάζει κανείς και τα παρακάτω:

«Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που είναι σπουδαστές ή απόφοιτοι των διαφόρων ΚΕΣ δεν πρέπει να παγιδευτούν από την κυρίαρχη προπαγάνδα που προσπαθεί να πείσει ότι η οδηγία της Ε.Ε. και η εφαρμογή της από την κυβέρνηση γίνεται για το δικό τους καλό. Δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα, γιατί ο στόχος είναι να κερδίσουν οι επιχειρηματίες και να υπονομευτούν συνολικά τα εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων».

Με λίγα λόγια, το Κομμουνιστικό κόμμα, το κατεξοχήν κόμμα υπεράσπισης του δικαιώματος του ανθρώπου στην εργασία, προβαίνει σε έναν διαχωρισμό ανάμεσα στους φοιτητές των ΑΕΙ/ΤΕΙ στους οποίους αναγνωρίζει το δικαίωμα να εργαστούν στο αντικείμενο που σπουδάσανε και στούς φοιτητές των ΚΕΣ που τους το αρνείται. Και όχι μόνο τους το αρνείται, αφού αντιτίθεται στην εναρμόνιση με την Ευρωπαική οδηγία που προβλέπει αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, αλλά τους αποτρέπει και από το να το διεκδικήσουν.

Δηλαδή με την λογική αυτή, χιλιάδες παιδιά λαικών οικογενειών που ξόδεψαν κάποια χρόνια και πολλά παραπάνω χρήματα σπουδάζοντας κάτι συγκεκριμένο βρίσκονται ανιδείκευτοι και εξαναγκασμένη να εργαστούν ως ανιδείκευτοι.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι κάτι τέτοιο οδηγεί σε διαχωρισμό και κατηγοριοποιήση της νεολαίας και σε καμμιά περίπτωση δεν εξυπηρετεί την κοινωνική πρόοδο. Όσον αφορά στον έλεγχο επιπέδου της εκπαίδευσης των ΚΕΣ και στην επιστημονική αρτιότητα των αποφοίτων τους αυτά έυκολα κρίνονται στην ελεύθερη αγορά. ΚΕΣ που δεν παρέχουν το κατάλληλο επίπεδο γνώσης θα απομονωθούν αφού οι απόφοιτοι τους δεν θα έχουν απορρόφηση από την αγορά.

Το ζήτημα όμως για πολλούς από αυτούς που διαμαρτύρονται δεν είναι αυτό. Όλοι γνωρίζουν ότι στον ιδιωτικό τομέα επιπλέει αυτός που αξίζει. Το όλο ζήτημα γίνεται για το «αραλίκη» του δημοσίου. Γιατί εκεί που π.χ μέχρι τώρα είχαμε 100 απόφοιτους οικονομολόγους από ΑΕΙ/ΤΕΙ να περιμένουν να διοριστούν, τώρα θα έχουμε και άλλους 50 από τα ΚΕΣ.
Για τον νεοέλληνα που έχει μάθει στο αραλίκη, την μίζα, την λαμογιά, το βόλεμα στο δημόσιο, το φακελάκι και τον ωχαδερφισμό, το πως θα βολευτεί στο δημόσιο φαίνεται να είναι πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από το πως θα κάνουμε κάτι για να κάνουμε την παιδεία πιο αναταγωνιστική και πιο άρτια,.

Και βέβαια δεν υπερασπίζομαι ότι τα ΚΕΣ ή τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα αναβαθμίσουν το επίπεδο της παιδείας, θα μπορούσαν αλλά δεν θα το κάνουν, γιατί θα δημιουργηθούν με έναν καθαρά καιροσκοπικό τρόπο και θα αναγκαστούν να δράσουν μέσα σε ένα άρρωστο και σάπιο περιβάλλον. Σε ένα πέριβάλλον που κανείς δεν ενδιαφέρεται για την αληθινή πρόοδο της παιδείας και της επιστήμης αφού μεγαλύτερος και ιερότερος σκοπός είναι η κονόμα.