Χρώματα παντού!!!

" Μια γαλανόλευκη επιτυχία δεν είναι πράσινη, κόκκινη ή κίτρινη

Κάποτε ήταν η φουρνιά του Καραγκούνη, του Ελευθερόπουλου, του Λυμπερόπουλου, του Χούτου και πολλών ακόμα νεαρών ποδοσφαιριστών που έχαναν στον τελικό το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Πέρασαν χρόνια για να φτάσουμε να πρωταγωνιστούμε στις μικρότερες ηλικίες, παρότι υπήρχαν κι άλλες Εθνικές ομάδες που είχαν ταλέντο. Ίσως και περισσότερο από το συγκρότημα του Νίκου Νιόπλια. Το ταλέντο, όμως, δεν έλειψε και δεν λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εκείνο που λείπει είναι η σωστή νοοτροπία ή για την ακρίβεια τις περισσότερες φορές υπάρχει λανθασμένη νοοτροπία.

Όταν ο Ότο Ρεχάγκελ ανέλαβε την Εθνική Αντρών είχε διαπιστώσει πως ήταν παντού παρεούλες και τα χρώματα των ομάδων ήταν πάνω από το γαλανόλευκο. Του πήρε καιρό να το αλλάξει, αλλά το κατάφερε. Και όλοι το καταμαρτυρούν χρόνια μετά ως ένα από τα συστατικά της επιτυχίας. Όχι μόνο της κατάκτησης του Euro, αλλά και της σταθερής πορείας που έχει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Πού ενώνονται οι δύο περιπτώσεις; Ο Ότο Ρεχάγκελ δεν θα είναι για πάντα προπονητής στην Εθνική ομάδα, ώστε να διατηρηθεί η φιλοσοφία εσαεί και να «υποδέχεται» κάθε καινούριο μέλος της Εθνικής αντρών. Οι νέοι που είναι ωραίοι και προκρίθηκαν στην τετράδα του Euro U-19 δείχνουν να έχουν τη σωστή νοοτροπία για να πετύχουν. Τα πρωτοσέλιδα της Κυριακής, όμως, θα είναι κάπως έτσι… «Άλλη κλάση ο Νίνης». «Μηχανάκι ο Πλιάτσικας». «Άρχοντας και απροσπέλαστος ο Παπασταθόπουλος». «Κερδίζαμε αν έπαιζε ο Δημούτσος». «Διάβολος ο Μήτρογλου, έπρεπε να επαναληφθεί το πέναλτι».

Αν σας μοιάζουν υπερβολικά, τότε δεν έχετε παρά να ανατρέξετε στα πρωτοσέλιδα μετά τη νίκη επί της Πορτογαλίας ή την ισοπαλία με την Αυστρία. Οι εφημερίδες προσπαθούν να χρωματίσουν πράσινη, κόκκινη ή κίτρινη μια γαλανόλευκη επιτυχία. Μια επιτυχία του Νίκου Νιόπλια και των ποδοσφαιριστών του κάτω από τα χρώματα της Ελλάδας. Δεν είναι δύσκολο να δηλητηριάσεις παιδιά που δεν έχουν κλείσει τα 20 τους χρόνια. Κι αν όχι όλοι, σίγουρα κάποιοι θα επηρεαστούν. Όπως είχε επηρεαστεί η φουρνιά του Καραγκούνη, του Ελευθερόπουλου, του Λάκη, του Λυμπερόπουλου, του Δέλλα και του Γκούμα κι έπρεπε να έρθει ένας τρελός Γερμανός για να ξεκινήσει από το μηδέν."

Μαριάννα Αξιοπούλου

Sportime.gr , 21/07/2007

Οι Έλληνες αρέσκονται στους χρωματικούς διαχωρισμούς και στην περιχαράκωση αυτών των "συνόρων".Κι αυτό δεν γίνεται μόνο με την πολιτική σκηνή αλλά ακόμα και στην Εθνική Ομάδα Νέων.Και το τραγικό είναι ότι ακόμα κι αυτές οι αθλητικές εφημερίδες που περηφανεύονται για την σφαιρική και αντικειμενική ενημερωσή τους,δεν έχουν παρά μόνο 3-4 από το σπάνιο είδος των "αντικειμενικών δημοσιογράφων".Αυτό που έχουν καταφέρει σε σύγκριση με τις οπαδικές φυλλάδες είναι να κάνουν πολυποίκιλες προσλήψεις.Ευτυχώς κι εκεί υπάρχουν φίλαθλοι με αναπτυγμένο το αίσθημα της δικαιοσύνης για τους "άλλους"...τους κόκκινους,τους πράσινους,τους κίτρινους και τους κυανέρυθρους.

Επειδή όμως τα πρωτοσέλιδα δεν τα κανονίζουν οι δημοσιογράφοι αλλά οι οπαδικές επιθυμίες για προβολή της μοναδικότητας της εκάστου ομάδας,αυτά που βλέπουμε μετά τις νίκες της Εθνικής Νέων είναι αρκετά για να μας θυμίσουν ότι βρισκόμαστε σε μία από τις ελάχιστες χώρες που μέσα σε 185 χρόνια έχει καταφέρει(γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να περάσει από 3 εμφύλιους διχασμούς και αντίστοιχες "συμφιλιώσεις".

Εδώ σκοτωθήκαμε για το αν θα πρέπει να μας κυβερνήσουν οι Άγγλοι ή οι Ρώσσοι,στον Νίνη και τον Μήτρογλου θα κολλήσουμε;