Στα ψέματα παίζαμε !

Είναι περίεργο συναίσθημα να κρατάς μπροστά σου και να διαβάζεις ένα μυθιστόρημα γραμένο από έναν πρώην καθηγητή σου. Έναν καθηγητή σου που, στην νεαρή σου τότε ηλικία της πρώτης γυμνασίου, τον έβλεπες σαν κάτι ξένο προς το περιβάλλον που βρισκόταν, κάτι απόμακρο, αδυνατώντας να κατανοήσεις τις σκέψεις και τις ευαισθησίες που έκρυβε η μη συμβατική συμπεριφορά του.

Πότε δεν θα πίστευα ότι ένα βιβλιο του κυρίου Μίγγα θα με καθήλωνε τόσο πολύ. Η αλήθεια είναι ότι σαν καθηγητής δεν τα είχε καταφέρει τόσο καλά στο να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον μιλώντας μου για ΄μίσχους΄, 'γαμέτες΄ και 'ανθρώπινα όστα' στο μάθημα της Βιολογίας και της Ανθρωπολογίας που ποτέ δεν υπήρξαν από τα αγαπημένα μου. Ωστόσο φάινεται πως τα κατάφερε πολύ καλύτερα σαν συγγραφέας, ίσως γιατί ανάμεσα στα βιβλία και τις λέξεις να αισθάνεται πιο οικεία απ΄ ότι κλεισμένος μέσα στούς τοίχους ενός γυμνασίου, μεταφέροντας αυτό το αίσθημα και στους αναγνώστες του.

Το μυθιστόρημα με τον έξυπνο τίτλο 'Στα ψέματα παίζαμε' πραγματεύεται την ιστορία μιάς ανδρόπαρέας πέντε φίλων από το 1970 μέχρι το 2002 με χρονολογικό γνώμονα το Παγκόσμιο κύππελο ποδοσφαίρου που διοργανώνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Μερικά από τα συγκλονιστικότερα γεγονότα του τελευταίου τέταρτου του περασμένου αιώνα παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια των πέντε φίλων, που στην ουσία αποτελούν μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Η ιστορία των πέντε φίλων ξετυλίγεται με ανάποδη χρονολογική σειρά, ξεκινώντας από το 2002 και καταλήγοντας στο 1970, όπου στο τέλος της ιστορίας ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με μια απρόσμενη ανατροπή η οποία εξηγεί τον λόγο της αντίστροφης ανάφορας των γεγονότων.