A beautiful day Part 1

Ξύπνησα σήμερα το πρωί με μεγάλη διάθεση, όρεξη για δουλειά και μια θετικότατη αύρα. Ανέβασα το ξύλινο στόρι μου, για να μπει φως από τις αιχμηρές πρωινές ακτίνες του ήλιου και ξαναέκλεισα τα μάτια μου για να κερδίσω 5 ακόμα λεπτά ύπνου.

Και ενώ προσπαθούσα μάταια να ανοίξω το ραδιόφωνο καθώς είχαν τελειώσει οι μπαταρίες από το τηλεχειριστήριο, άρχισε ο σημερινός μου Γολγοθάς. Ανασηκώνομαι λίγο για να ανοίξω το στερεοφωνικό και τρώω την δεύτερη απογοήτευση, καθώς αντιλαμβάνομαι ότι δεν δουλεύει ούτε το κλιματιστικό. Δεν πτοούμαι όμως και συνεχίζω ακάθεκτος για να φτιάξω το πρωινό μου φραπεδάκι, και επειδή τα μέτρια πράγματα είναι για τους μέτριους ανθρώπους, το τινγκάρω στη ζάχαρη και στο γάλα για να μου φτιάξει λίγο τη διάθεση.

Μόλις τελείωσε το γαλακτομπούρεκο, εε ο καφές ήθελα να πω, κάνω ένα ντους ρίχνω και ένα ξυρισματάκι και ντύνομαι για να πάω στη δουλειά. Κατεβαίνω στο γκαράζ και μπαίνω μέσα στο πανάκριβο τζιπ μου, (με 1200 δόσεις το αγόρασα) απλά και μόνο για να αντιληφθώ ότι κάποιος μου έχει διαρρήξει την ασφάλεια της πόρτας του συνοδηγού και μου έχει αφαιρέσει ό,τι πιο πολύτιμο βρισκόταν εκεί (μια εικόνα του Αγ. Γεωργίου του Στρατηλάτη που μου είχε πάρει δώρο μια πρώην γκόμενά μου, μοντέλο του πρακτορείου «The Kinky Angels»).

Αφήνω το τζιπ λοιπόν, λέω σε ένα γεροντάκι συνταξιούχο γείτονα που έτυχε να περνάει εκείνη την ώρα (μόλις γύριζε από την τράπεζα που είχε πάει να περάσει το πρωινό του για να ρωτήσει πόσα χρήματα έχει στο λογαριασμό του και να πειράξει λίγο την μικρούλα στο ταμείο) να καλέσει την αστυνομία για δακτυλικά αποτυπώματα και πάω να βρω ταξί για να πάω στο Κολωνάκι. Περιμένοντας μισή ώρα στην Παραλιακή για να βρω ένα ταξί τρώω και την σκόνη από τα παραπλήσια έργα και ως εκ θαύματος, έρχεται η σωστική λέμβος μου. Ένα ταξί, άλλο να το περιγράφω κι άλλο να το βλέπεις.

Λάστιχα λιωμένα, ο προφυλακτήρας κρεμόταν, τα παράθυρα άνοιγαν και έκλειναν χειροκίνητα και τα δερμάτινα καθίσματά του μύριζαν δεκαετία ’70. Για κλιματισμό και GPS δεν κάνω λόγο, γιατί αυτά είναι στοιχεία ταινίας επιστημονικής φαντασίας για τον συμπαθέστατο οδηγό. Κι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις δει όλα σου κάνει ο κύριος με την χρυσή αλυσίδα στο λαιμό, μια πολιτικοοικονομική ανάλυση με κοινωνικό προσανατολισμό που σε αφήνει ξερό.